Coen Vernooij [1952] zet de lijn in als een ruimtelijk vertrekpunt. Wat zich voordoet als een mogelijk kader, een omlijning,
neemt de vorm aan waarmee begrenzing juist wordt doorbroken. Hij opent met zijn beelden een wisselwerking met de leegte
[Alex de Vries].
In de meest recente sculpturen zoekt Vernooij de bijna niet tastbare gebieden op, met als gevolg dat zijn beelden, zoals tonen
en geuren steeds luchtiger en lichter worden.
Coen Vernooij [1952] zet de lijn in als een ruimtelijk
vertrekpunt. Wat zich voordoet als een mogelijk
kader, een omlijning, neemt de vorm aan waarmee
begrenzing juist wordt doorbroken. Hij opent met zijn
beelden een wisselwerking met de leegte [Alex de
Vries].
In de meest recente sculpturen zoekt Vernooij de bijna
niet tastbare gebieden op, met als gevolg dat zijn
beelden, zoals tonen en geuren steeds luchtiger en
lichter worden.
